Χρίστος Θεοδώρου ft. Nalyssa Green - Κλείσε τα Παράθυρα

Λυρικό, αισθησιακά ερωτικό αλλά και με μια διάχυτη νότα μελαγχολίας, το υπέροχο αυτό ποιήμα του enfant terrible της ελληνικής ποίησης Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, μελοποιημένο με ευαισθησία από τον Χρ. Θεοδώρου. Μοναδική όπως πάντα η ερμηνεία της Nalyssa Green με μια γλυκιά δόση αθωότητας. Μια ακόμα μουσική έκπληξη από την νέα γενιά των ελλήνων τραγουδοποιών.

                             

   

Be Svendsen ft. Kamilla Kovachs - October Letters (Page Two)

Stuck on Replay. Hauntingly Beautiful..

Is this really it?

Is this all there is?

Always this fear, sinking into this mighty love

Always in flux

Aroused in trust

Grounded as if this could never end

Suddenly, the room is caving in on me

Memories, sweeping my sanity

Suddenly, the dark will find its way to me

Frequencies cut through my melody

Is this sanity? Could this really be

Embracing fear, giving-in to this mighty love

Always in flux

Aroused in trust

Nouvelle Vague - In A Manner Of Speaking

Such a beautiful cover of the original by post-punk band Tuxedomood. 

Αττίκ - Από Μέσα Πεθαμένος

  

 Πως μου είχε ξεφύγει αυτό το υπέροχο κομμάτι;..

  Εδώ στην πρώτη (και καλύτερη εκτέλεση) από 

  την εξαιρετική Δανάη Στρατηγοπούλου.

Stanley Kubrick's Barry Lyndon - Final Scene

The Futility of Existence.

* Music by Franz Schubert - Piano Trio in E-Flat, Opus 100 2nd Movement (Film Adaptation)

Suntan 2016

Suntan Or a cautionary middle age tale

Όταν ο κόσμος γύρω σου αλλάζει και εσύ παραμένεις στάσιμος.

Όταν οι προσδοκίες έχουν καταλήξει πικρές αποτυχίες.

Όταν το θράσος της νεότητας ισοπεδώνει τα πάντα στο διάβα του.

    Αναπληρώνεται άραγε ο χαμένος χρόνος? 

    Μπορείς να ανακτησεις κάτι που ποτέ δεν είχες?

Το ειδυλλιακό και αισθησιακό τοπίο της καλοκαιρινής Αντίπαρου είναι κυριολεκτικά σε οδυνηρή αντίθεση με την  ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή, υπενθυμίζοντάς του ότι το τρένο της νιότης του εχει φύγει ανεπιστρεπτί..

Ο Μάκης Παπαδημητρίου εξαιρετικός όπως πάντα, το ίδιο και η πρωτοεμφανιζόμενη Έλλη Τρίγγου. Η φωτογραφία αλλά και η σκηνοθετική ματιά του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου συλλαμβάνουν και αποτυπώνουν εκπληκτικά την νεανική ορμή και ομορφιά σε πλήρη αρμονία με το φυσικό τοπίο, ενώ παράλληλα αγκαλιάζουν την αναπόφευκτη φθορά που φέρνει ο χρόνος.

Από τις καλύτερες ταινίες του νέου ελληνικού κινηματογράφου.