Δάκης - Τόσα Καλοκαίρια

Για τους απανταχού εναπομείναντες ρομαντικούς. Καλό Παράδεισο στον Δάκη που σφράγισε με τη φωνή του αυτό το υπέροχο κομμάτι.

 

Dylan Thomas - Do not go gentle into that good night

Πατώντας στα 45, η άμμος της κλεψύδρας μου και επίσημα λιγοστεύει. Ευχή μου δίνω να έχω δύναμη και κίνητρο να μαίνομαι ενάντια στο σβήσιμο του φωτός..

“Do not go gentle into that good night. Rage, rage against the dying of the light.”

Η απαγγελία του ποιήματος από τον Michael Sheen είναι τουλάχιστον συγκλονιστική..

Μη στέργεις ήσυχα να πας σε νύχτα ευλογημένη·

ας καίνε, ας παραληρούν όταν τελειώνει η μέρα
τα γηρατειά κι ας μαίνονται όταν το φως πεθαίνει.

Σοφοί, που είδαν το δίκαιο σκοτάδι να προσμένει,
γιατί δεν χρησμοδότησαν με φλόγες στον αέρα
δεν στέργουν ήσυχα να παν σε νύχτα ευλογημένη.

Όσοι αγαθοί, φωνάζοντας στο κύμα που βαθαίνει
πως σ’ ακρογιάλι πράσινο θα χόρευε μια μέρα
κάθε τους πράξη, μαίνονται όταν το φως πεθαίνει.

Όσοι τρελοί τραγούδησαν τον ήλιο που μακραίνει
κι αργά πολύ κατάλαβαν πως θρηνούσαν, πέρα
δεν στέργουν ήσυχα να παν, σε νύχτα ευλογημένη.

Όσοι αυστηροί, που στα στερνά τους βλέπουν τυφλωμένοι
ότι μπορούν μάτια τυφλά ν’ αστράφτουν στον αιθέρα
και να γιορτάζουν, μαίνονται όταν το φως πεθαίνει.

Κι εσύ, πηγαίνοντας ψηλά στη θλίψη που σε υφαίνει,
κατάρα δώσε μου κι ευχή το δάκρυ σου, πατέρα.
Μη στέργεις ήσυχα να πας σε νύχτα ευλογημένη.
Να μαίνεσαι, να μαίνεσαι όταν το φως πεθαίνει.

Απόδοση : Διονύσης  Καψάλης

Χρίστος Λάσκαρης - Εγκαρτέρηση

Χρίστος Λάσκαρης - Να εμποδίζεις τις σκιές (1982)

 

Matisse ft. D. Galani - Gas

Blast from the (ever so long) past.

 

B.D.Foxmoor - Θα σε Kαρτερώ (Alivas Mix)

Street Poetry.

"Αν όσα τύχαν μεθύσαν τον καιρό 

Δίκαια κάποιοι με λένε τυχερό 

Μ’ αν όσα γίναν με κάναν πιο γερό 

Τέλος μου έλα και θα σε καρτερώ 

Αν όσα είπαν τ’ άντεξα και μπορώ 

Δίκαια κάποιοι με λένε πονηρό 

Μ’ αν όσα γίνουν αξίζω να χαρώ 

Έλα ομορφιά μου και θα σε καρτερώ."

 

Emiliana Torrini - To Be Free

Ούτε η απόλαυση, ούτε η δόξα, ούτε η εξουσία. Η ελευθερία, μόνο η ελευθερία. 

                                     ~Fernando Pessoa~

Ή 

             

Philip Larkin - Why Did I Dream of You Last Night?

Eyes Wide Shut.

 

Αργύρης Χιόνης - Ασήμαντα Περιστατικά

Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη.

Κική Δημουλά - Πέρασα

Περπατῶ καὶ νυχτώνει.

Ἀποφασίζω καὶ νυχτώνει.

Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη.

Ὑπῆρξα περίεργη καὶ μελετηρή.

Ξέρω ἀπ᾿ ὅλα. Λίγο ἀπ᾿ ὅλα.

Τὰ ὀνόματα τῶν λουλουδιῶν ὅταν μαραίνονται,

πότε πρασινίζουν οἱ λέξεις καὶ πότε κρυώνουμε.

Πόσο εὔκολα γυρίζει ἡ κλειδαριὰ τῶν αἰσθημάτων

μ᾿ ἕνα ὁποιοδήποτε κλειδὶ τῆς λησμονιᾶς.

Ὄχι δὲν εἶμαι λυπημένη.

Πέρασα μέρες μὲ βροχή,

ἐντάθηκα πίσω ἀπ᾿ αὐτὸ

τὸ συρματόπλεγμα τὸ ὑδάτινο

ὑπομονετικὰ κι ἀπαρατήρητα,

ὅπως ὁ πόνος τῶν δέντρων

ὅταν τὸ ὕστατο φύλλο τοὺς φεύγει

κι ὅπως ὁ φόβος τῶν γενναίων.

Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη.

Πέρασα ἀπὸ κήπους, στάθηκα σὲ συντριβάνια

καὶ εἶδα πολλὰ ἀγαλματίδια νὰ γελοῦν

σὲ ἀθέατα αἴτια χαρᾶς.

Καὶ μικροὺς ἐρωτιδεῖς, καυχησιάρηδες.

Τὰ τεντωμένα τόξα τους

βγήκανε μισοφέγγαρο σὲ νύχτες μου καὶ ρέμβασα.

Εἶδα πολλὰ καὶ ὡραῖα ὄνειρα

καὶ εἶδα νὰ ξεχνιέμαι.

Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη.

Περπάτησα πολὺ στὰ αἰσθήματα,

τὰ δικά μου καὶ τῶν ἄλλων,

κι ἔμενε πάντα χῶρος ἀνάμεσά τους

νὰ περάσει ὁ πλατὺς χρόνος.

Πέρασα ἀπὸ ταχυδρομεῖα καὶ ξαναπέρασα.

Ἔγραψα γράμματα καὶ ξαναέγραψα

καὶ στὸ θεὸ τῆς ἀπαντήσεως προσευχήθηκα ἄκοπα.

Ἔλαβα κάρτες σύντομες:

ἐγκάρδιο ἀποχαιρετιστήριο ἀπὸ τὴν Πάτρα

καὶ κάτι χαιρετίσματα

ἀπὸ τὸν Πύργο τῆς Πίζας ποὺ γέρνει.

Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη ποὺ γέρνει ἡ μέρα.

Μίλησα πολύ. Στοὺς ἀνθρώπους,

στοὺς φανοστάτες, στὶς φωτογραφίες.

Καὶ πολὺ στὶς ἁλυσίδες.

Ἔμαθα νὰ διαβάζω χέρια

καὶ νὰ χάνω χέρια.

Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη.

Ταξίδεψα μάλιστα.

Πῆγα κι ἀπὸ ἐδῶ, πῆγα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ...

Παντοῦ ἕτοιμος νὰ γεράσει ὁ κόσμος.

Ἔχασα κι ἀπὸ ἐδῶ, ἔχασα κι ἀπὸ κεῖ.

Κι ἀπὸ τὴν προσοχή μου μέσα ἔχασα

κι ἀπὸ τὴν ἀπροσεξία μου.

Πῆγα καὶ στὴ θάλασσα.

Μοῦ ὀφειλόταν ἕνα πλάτος. Πὲς πῶς τὸ πῆρα.

Φοβήθηκα τὴ μοναξιὰ

καὶ φαντάστηκα ἀνθρώπους.

Τοὺς εἶδα νὰ πέφτουν

ἀπὸ τὸ χέρι μιᾶς ἥσυχης σκόνης,

ποὺ διέτρεχε μιὰν ἡλιαχτίδα

κι ἄλλους ἀπὸ τὸν ἦχο μιᾶς καμπάνας ἐλάχιστης.

Καὶ ἠχήθηκα σὲ κωδωνοκρουσίες

ὀρθόδοξης ἐρημιᾶς.

Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη.

Ἔπιασα καὶ φωτιὰ καὶ σιγοκάηκα.

Καὶ δὲν μοῦ ἔλειψε οὔτε τῶν φεγγαριῶν ἡ πεῖρα.

Ἡ χάση τοὺς πάνω ἀπὸ θάλασσες κι ἀπὸ μάτια,

σκοτεινή, μὲ ἀκόνισε.

Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη.

Ὅσο μπόρεσα ἔφερ᾿ ἀντίσταση σ᾿ αὐτὸ τὸ ποτάμι

ὅταν εἶχε νερὸ πολύ, νὰ μὴ μὲ πάρει,

κι ὅσο ἦταν δυνατὸν φαντάστηκα νερὸ

στὰ ξεροπόταμα

καὶ παρασύρθηκα.

Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη.

Σὲ σωστὴ ὥρα νυχτώνει.

Your Betrayal

Προσδοκίες και Απροσδοκίες.

ΑΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

Θεέ μου τί δὲν μᾶς περιμένει ἀκόμα.

Κάθομαι ἐδῶ καὶ βρέχομαι.

Βρέχει χωρὶς νὰ βρέχει

ὅπως ὅταν σκιὰ

μᾶς ἐπιστρέφει σῶμα.

Κάθομαι ἐδῶ καὶ κάθομαι.

Ἐγὼ ἐδῶ, ἀπέναντι ἡ καρδιά μου

καὶ πιὸ μακριὰ

ἡ κουρασμένη σχέση μου μαζί της.

Ἔτσι γιὰ νὰ φαινόμαστε πολλοὶ

κάθε ποὺ μᾶς μετράει τὸ ἄδειο.

Φυσάει ἄδειο δωμάτιο.

Πιάνομαι γερὰ ἀπὸ τὸν τρόπο μου

ποὺ ἔχω νὰ σαρώνομαι.

Νέα σου δὲν ἔχω.

Ἡ φωτογραφία σου στάσιμη.

Κοιτάζεις σὰν ἐρχόμενος

χαμογελᾷς σὰν ὄχι.

Ἄνθη ἀποξηραμένα στὸ πλάι

σοῦ ἐπαναλαμβάνουν ἀσταμάτητα

τὸ ἀκράτητο ὄνομα τοὺς semprevives

semprevives - αἰώνιες, αἰώνιες

μὴν τύχεις καὶ ξεχάσεις τί δὲν εἶσαι.

Μὲ ρωτάει ὁ καιρὸς

Ἀπὸ ποὺ θέλω νὰ περάσει

ποῦ ἀκριβῶς τονίζομαι

στὸ γέρνω ἢ στὸ γερνώ.

Ἀστειότητες.

Κανένα τέλος δὲν γνωρίζει ὀρθογραφία.

Νέα σου δὲν ἔχω.

Ἡ φωτογραφία σου στάσιμη.

Ὅπως βρέχει χωρὶς νὰ βρέχει.

Ὅπως σκιά μου ἐπιστρέφει σῶμα.

Κι ὅπως θὰ συναντηθοῦμε μία μέρα

ἐκεῖ πάνω.

Σὲ κάποιαν ἀραιότητα κατάφυτη

μὲ σκιερὲς ἀπροσδοκίες

καὶ ἀειθαλεῖς περιστροφές.

Τὸν διερμηνέα τῆς σφοδρῆς

σιωπῆς ποὺ θὰ αἰσθανθοῦμε

—μορφὴ ἐξελιγμένη τῆς σφοδρῆς

μέθης ποὺ προκαλεῖ μία συνάντηση

ἐδῶ κάτω— θά ῾ρθει νὰ κάνει ἕνα κενό.

Καὶ θὰ μᾶς συνεπάρει τότε

μιὰ ἀγνωρισιὰ παράφορη

—μορφὴ ἐξελιγμένη τοῦ ἀγκαλιάσματος

ποῦ ἐφαρμόζει ἡ συνάντηση ἐδῶ κάτω.

Ναὶ θὰ συναντηθοῦμε. Εὐανάπνευστα, κρυφὰ

ἀπὸ τὴν ἕλξη. Κάτω ἀπὸ δυνατὴ βροχὴ

ραγδαίας ἔλλειψης βαρύτητας. Σὲ κάποιαν

ἴσως ἐκδρομὴ τοῦ ἀπείρου στὸ ἐπ᾿ ἄπειρον·

στὴν τελετὴ ἀπονομῆς ἀπωλειῶν στὸ γνωστό,

γιὰ τὴ μεγάλη προσφορά του στὸ ἄγνωστο·

καλεσμένοι σὲ ἀστροφεγγιὰ προορισμοῦ,

σὲ διασκεδάσεις παύσεων γιὰ φιλευδιάλυτους

σκοποὺς καὶ ἀποχαιρετιστήριες οὐρανῶν

πρώην μεγάλες σημασίες.

Μόνο ποὺ ἐτούτη ἡ συντροφιὰ τῶν ἀποστάσεων

θὰ εἶναι κάπως ἄκεφη, ἀνεύθυμη

κι ἂς εὐθυμεῖ ἐκ τοῦ μηδενὸς ἡ ἀνυπαρξία.

Ἴσως γιατὶ θὰ λείπει ἡ ψυχὴ τῆς παρέας.

Ἡ σάρκα. Φωνάζω τὴ στάχτη νὰ μὲ ξαρματώσει. 

Καλῶ τὴ στάχτη μὲ τὸ συνθηματικό της ὄνομα: Ὅλα.

Θὰ συναντιέστε ὑποθέτω τακτικὰ ἐσὺ 

κι ὁ θάνατος ἐκείνου τοῦ ὀνείρου. 

Τὸ στερνοπαίδι ὄνειρο.

Ἀπ᾿ ὅσα εἶχα τὸ πιὸ φρόνιμο. 

Ξεθολωμένο, πρᾶο, συνεννοητικό. 

Ὄχι καὶ τόσο βέβαια ὀνειροπόλο 

Ἀλλὰ οὔτε καὶ φτηνὰ χαμηλωμένο, 

Ὄχι σουδάριο κάθε γῆς.

Πολὺ οἰκονόμο ὄνειρο,

σὲ ἔνταση καὶ λάθη.

Ἀπὸ τὰ ὄνειρα ποὺ ἀνάθρεψα

τὸ πιὸ πονετικό μου: νὰ μὴ

γερνάω μόνη.

Θὰ συναντιέστε ὑποθέτω τακτικὰ

ἐσὺ κι ὁ θάνατός του.

Δίνε του χαιρετίσματα, πές του νὰ ῾ρθεῖ

κι αὐτὸ μαζὶ ἐξάπαντος ὅταν συναντηθοῦμε

ἐκεῖ, στὴν τελετὴ ἀπονομῆς ἀπωλειῶν.

Ὅσο δὲ ζεῖς νὰ μ᾿ ἀγαπᾶς. 

Ναὶ ναὶ μοῦ φτάνει τὸ ἀδύνατον. 

Κι ἄλλοτε ἀγαπήθηκα ἀπ᾿ αὐτό. 

Ὅσο δὲ ζεῖς νὰ μ᾿ ἀγαπᾶς. 

Διότι νέα σου δὲν ἔχω. 

Καὶ ἀλίμονο ἂν δὲ δώσει 

σημεῖα ζωῆς τὸ παράλογο.

Κική Δημουλά - Ἡ ἐφηβεία τῆς λήθης (1994)

Χρίστος Θεοδώρου ft. Nalyssa Green - Κλείσε τα Παράθυρα

Λυρικό, αισθησιακά ερωτικό αλλά και με μια διάχυτη νότα μελαγχολίας, το υπέροχο αυτό ποιήμα του enfant terrible της ελληνικής ποίησης Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, μελοποιημένο με ευαισθησία από τον Χρ. Θεοδώρου. Μοναδική όπως πάντα η ερμηνεία της Nalyssa Green με μια γλυκιά δόση αθωότητας. Μια ακόμα μουσική έκπληξη από την νέα γενιά των ελλήνων τραγουδοποιών.

                             

   

Αργύρης Χιόνης - 24 Καρφιά για Μαλακά Κρεβάτια, ΙΙΙ

Untitled by Unknown

Περί Ελπίδος..

Άρα, δεν είναι φήμη λοιπόν ο ουρανός, υπάρχει.

.